Juče su , Narodnoj biblioteci „Stefan Prvovenčani“ Kraljevo, predstavljene knjige „Tragovi u beskraju” i „Čuvar buvlje pijace“ Petra Pece Popovića, nekadašnjeg urednika časopisa „Džuboks“, „Rok“, „Zvezdine revije“ i autora brojnih tekstova o muzici, posebno o rokenrolu, kao i o sportu objavljivanih svojevremeno i u „Politici“, „Politikinom zabavniku “ i „Sportskom žurnalu“.
Zato i ne čudi što su, većinska publika u prepunoj Sali kraljevačke bibiloteke, bili mnogi kraljevački muzičari aktivni sedmdesetih i osamdesetih godina prošlog veka kao i oni koji su tada bili verni čitaoci časopisa „Džuboks“, i „Rok“.
„Džuboks“ je bio jedini jugoslovenski muzički časopis koji je,sa prekidima,izlazio 20 godina ,od 1966. do 1986.godine. Osnivač i prvi urednik „Džuboksa“ bio je Nikola Karaklajić, međunarodni šahovski majstor, voditelj i urednik tada kultnih radijskih emisija Veče uz radio, Muzički automat i Sastanak u devet i pet na Radio Beogradu.
Jedan period, tokom takozvane druge faze časopisa „Džuboks“(1974-1986.g) čiji izdavač su tada bile Dečije novosti iz Gornjeg Milanovca, Petar Peca Popović je bio urednik koji je taj časopis podigao nna vrhunski profesionalni nivou u rang ondašnje zapadne muzičke štampe.
Peca je i danas sinonim za uticajnog muzičkog kritičara, jer je dao veliki doprinos afirmaciji zabavne i rok muzike kod nas.
U svojoj knjizi „Tragovi u beskraju“ Peca Popović čini osvrt na markantne ličnosti rokenrola koje su ostavile tragove u popularnoj kulturi, poput Džoa Kokera, Grema Parsonsa, Pita Sigera, Skota Vokera, Davorina Popovića, Margite Stefanović, Laze Ristovskog, Ipeta Ivandića, Arsena Dedića, Zorana Modlija.
Knjigom „Čuvar buvlje pijace“ sabrane su kolumne Pece Popovića, koje ga svojim slikovitim sadržajima na interesantan, elegantan i gospodski način iznova otkrivaju kao zavodljivog pripovedača, hroničara ljudi i događaja.
U programu na promociji pored autora knjiga, Petra Pece Popovića, učestvovali su dr Mihajlo Pantić, književnik, kritičar i univerzitetski profesor i muzički sastav „Oktava više”.
U okviru novopokrenutog serijala razgovora sa istaknutim umetničkim i naučnim stvaraocima pod imenom „Kraj puta“ sinoć je , u kraljevačkoj biblioteci „ Stefan Prvovenčani“, kao prvi gost , govorio Vladimir Arsenijević književnik iz Beograda i, još uvek, najmlađi dobitnik NIN-ove nagrade za roman „U potpalublju“, koji je objavljen bezmalo pre četvrt veka.Sa njim su razgovarali istoričar Vojkan Trifunović i magistar književnosti Miša Milosavljević,upravnik biblioteke „ Stefan Prvovenčani “.
Govoreći o projektu „Ko je prvi počeo – istoričari protiv revizionizma“, koji je pokrenulo udruženje Krokodil, Arsenijević kaže da to ne predstavlja pokušaj konsenzusa o zajedničkoj platformi grupe eminentnih istoričara sa područja bivše države, već za cilj ima ideju multiperspektivne istoriografije koja će ljudima sa ovih prostora omogućiti da lakše prihvate kompleksne situacije iz nedavne prošlosti.
Obeležavanje jubeleja je,danas, nastavljno organizovanjem dvodnevnog simpozijuma „Biblioteke u kulturnom životu Srbije“. Svoje učešće su najavili bibliotekari iz mnogih gradova, kao i iz Narodne biblioteke Srbije, Biblioteke Matice srpske, Univerzitetske biblioteke iz Beograda i Kragujevca i biblioteke Učiteljskog fakulteta, kao i iz više izdavačkih kuća.
-Često imamo programe u školama, ali ovo je bilo neuporedivo iskustvo. Bila sam privilegovana što sam provela vreme sa ovom decom , sa divnim učiteljem, sa roditeljima, komšijama. Za njih je naša poseta bila veliki događaj. Ako smo im preneli delić one radosti koju su oni nama priredili, srećna sam – kaže književnica Gordana Timotijević, autorka brojnih nagrađivanih knjiga za decu , zaposlena u Narodnoj biblioteci „Stefan Prvovenčani“ iz Kraljeva.
Ova poseta je samo jedan od događaja u nizu iz bogatog programa kojim Narodna biblioteka „Stefan Prvovenčani“ iz Kraljeva,u 2018 godini obeležava.Tako će ,recimo, ova ustanova, 8. i 9 oktobra biti domaćin stručnog skupa „Biblioteke u kulturnom životu Srbije“
Sinoć je biblioteka „Stefan Prvovenčani iz Kraljeva bila domaćin tribine „ 1968-Traženje nemogućeg“. O burnim danima sa početka juna 1968 godine govorili su prof. dr Nada Sekulić, sociolog , prof. dr Đokica Jovanović, sociolog , doc. dr Jovo Bakić, sociolog , mr Vladimir Marović, filozof i Vojkan Trifunović, istoričar iz Kraljeva koji je uspešno moderirao tribinom. Protesti studenata šezdesetih godina prošlog veka oličeni u hipi pokretu u Americi i nizom studentskih pobuna na univerzitetima širom sveta kulminirali su u leto 1968 godine. Zajednična nit svih tih pokreta jeste svojevrsno traganje za identitetom jedne generacije koja je stupilana na društvenu scenu preispitujući ulogu svojih roditelja tokom surovog II svetskog rata koji će ostati upamćen po stvaičnim žrtvama fašizma ali i pružajući otpor tadašnjoj američkoj spoljnoj politici oličenoj ratom u Vijetnamu. Društveni kontekst koji je predhodio studentskim protestima na univerzitetima u Beogradu i Zagrebu stvoren je neuspehom privrednih reformi iz 65-te ,pojavom socijalnog raslojavanja u većem obimu , i povlačenjem klasnog pred nadirućim etatističkim principima kao osnovam za razrešavanje društvenih konflikata . Neposredni povod za izbijanje sukoba između policije i studenata u Beogradu bila je priredba održana 2. juna 1968 , u sali Radničkog univerziteta u blizini Studentskog grada i sukob grupe studenata sa organizatorima priredbe za učesnike ORA Novi Beograd. Sutradan je policija brutalnim nasiljem nad studentima onemogućavala organizovanje demonstracija, što je bio jedan od glavnih razloga za izbijanje blokade fakulteta.Policijska intervencija je demistifikovala liberalnu fasadu ondašnjeg režima, pa je i to uticalo na omasovljavanje pokreta i radikalizaciju studentskog otpora. Protesti su okončani čuvenim Tiovim obraćanjem studentima putem tv-a u kome im je on , u prvi mah dao , za pravo kada su u pitanju uzroci njihovog nezdovoljstva da bi ,kasnije , suštinski mnogi od učesnika bili izloženi različitim vidovima represije. Sinoćna tribina u kraljevačkoj biblioteci više se bavila širim društvenim kontekstom koji je bio osnova geneze studenskog pokreta pa je , tako sociolog prof. dr Đokica Jovanović izneo stav da su šezedestosmaši svedoci sloma utopije , potiskivanja klasnog pred etničkim ali uz konstaciju o nužnosti utopije kao pokretača progresa jer ,kako je on konstatovao „nema ničega što predhodno nije bilo utopija“. Otuda , možda, i njegova konstatcija da je vreme revolucija prošlo i da ih za dugo neće ni biti. 
Njegov kolega doc. dr Jovo Bakić ,sociolog je praveći paralelu između ondašnjeg i sadašnjeg društvenog trenutka govorio o vrednostima solidarnosti koje su baštinili pripadnici studentske , ali i drugih društvenih grupa, šezdesetih godina prošlog veka za razliku od , danas „atomizovanih egoista“ koji nisu u stanju da anticipiraju značaj solidarnosti te ,zbog toga, nisu u stanju ni da se organizuju u efikasne društvene mreže koje bi nužno zagovarale promene na drugačiji vrednosnim osnovama od danas dominantnih. I prof. dr Nada Sekulić, sociolog , je konstatovala, kroz primere aktuelne prakse sa beogradskog univerziteta, da živimo u vremenu u kome je forma nadvaladala suštinu te da tako nešto ,logično, generiše društvene strukture koje nisu društvena podloga za razvoj ideja a posebno ne za razvoj ideje solidarnosti.