Mladim ljudima  danas, kako u Srbiji tako i u  Sloveniji ,  manje je poznata istorijska činjenica da su jedino Srbi i Slovenci,koji su pre II svetskog rata  živeli  na prostoru Kraljevine Jugoslavije ,bili proterivani sa svojih ognjišta kao žrtve sulude teorije nemačkih fašista o etnički čistom arijevskom prostoru. Od tri konstitutivna naroda ondašnje kraljevine Nemci su napli jedino Srbe i Slovence dok su im Hrvati,tačnije njihova kvislinška Nezavisna država Hrvatska ,bili saveznici.

I dok su Srbi bili izloženi genocidu od strane Nemaca,i njihovih saveznika  sa ovih prostora (Hrvata,muslimana i Albanaca) Slovenci su ,zahvaljujući  delu njihovih elita,pre svega verskih,koje su naginjale ka katoličkom klerikalizmu i  germanofilstvu bili pošteđeni toga,ali je , oko 10 % čitave ondašnje  populacije, bilo ipak  proterano. Nemački planovi o proterivanju bili su daleko “ambiciozniji”,jer su prema nekim dokumentima želeli da  deportuju imeđu 220.000 i 260.000 Slovenaca ali ih je u tome omelo nekoliko razloga među kojima je i relativno rani početak narodnooslobodilačkog otpora.

Prema smernicama za iseljavanje stranih elemenata iz Donje Štajerske, koje je 18. aprila 1941. godine u Mariboru izdao Hajnrih Himler, šef nemačke policije i državni komesar za jačanje nemačke nacije, trebalo je proterati nacionalno svesne Slovence, naročito obrazovane ljude (profesore, učitelje, sveštenike i dr.).

Prvi transport sa prognanima iz meljske kasarne krenuo je  7. juna 1941. godine. Zbog urušenog tunela kod Črešnjevca, prognanici su teretnim automobilima prevezeni do železničke stanice u Slovenskoj Bistrici. Odatle ih je put vodio u Srbiju, u koncentracioni logor Aranđelovac. Posle 9. juna, kada je tunel na Črešnjevcu osposobljen, svi dalji transporti do 26. jula 1941. godine polazili su sa mariborske železničke stanice. U prvom talasu deportacija, koji se odvijao po precizno predviđenom planu i redu vožnje, od 7. juna do 5. jula krenulo je 12 transporta, od čega 11 iz Maribora i jedan transport iz Rajhenburga. U Srbiju i na teritoriju NDH deportovano je 4.607 lica. Među njima je bilo 520 mariborskih porodica sa 1.913 članova.

Nacisti su hteli da deportuju u Srbiju većinu Slovenaca, osim onih podobnih za germanizaciju, ali iz različitih razloga, od 12. jula 1941. godine, morali su da ih deportuju u druge zemlje. Od 7. juna do 10. jula 1941. godine u Srbiju su u 17 transporta deportovane 6.802 osobe.

Stoga je izložba u Narodnom muzeju Kraljevo,pod nazivom „Prognanici“ („Izgnali so nas“) Muzeja narodnog oslobođenja Maribor,otvorena večeras od izuzetnog značaja i trebalo b da je vidi što veći broj kraljevčana,posebno mladih.

Otvarajući izložbu ,podeljenu u šest tematskih celina, njena autorka dr Irena Mavrič Žižek se,uz zahvalnost Narodnom muzeju Kraljevo na pozivu da prikaže svoju izložbu,zahvalila  svim kraljevčanima i pripadnicima Srpskog naroda čiji su preci te 1941.godine pokazali svoju solidarnost sa prognanim Slovencima deleći sa njima i poslednje parče hleba.

Neki od prognanih Slovenaca, koji su se oktobra 1941.godine zatekli u Kraljevu,podelili su zlu sudbinu žitelja Kraljeva koji su masovno stradali u bestijalnom fašističkom teroru kada je,za desetak dana,streljano preko 2.200 građana Kraljeva ,među kojima je bilo i prognanika sa Kosova i iz Hrvatske.